Bo się skończył porodem 8) Pierwsze dziecię w 13dc cyklu 28 dnioweggo. owulacja w 16 dniu cyklu, starania w 15 dniu cyklu. cykle około 30 dniowe. chyba bez podawania długości cyklu (średniej z okresu okołopoczynaniowego) takie pytanie ma mało sensu. Usg wykazalo , ze jajeczko dominujace znajduje sie w prawym jajniku i ma 15mm, endomertium grubosc 5.1mm. Dzis (24.02) bylam na drugim monitorowaniu u innej ginekolog ( moja prowadzaca byla nieobecna) i ta powiedziala mi ze najwieksze jajeczko ma 13mm a nie wydaje jej sie , ze to co mialo 15mm w piatek juz pekla ( jestem w 12 dniu cyklu). Owulacja może występować w 14. dniu cyklu, ale nie musi. Równie dobrze owulacja może wystąpić w 12. dniu cyklu bądź w 16. dniu. „Komórka jajowa po owulacji żyje w jajowodzie około 18 godzin, czyli niecałą dobę i właśnie wtedy jest gotowa do zapłodnienia, to są właśnie płodnie dni” - podkreśla Aleksandra Demiańczyk. Plamienie zamiast okresu – czy to ciąża. Najczęstsza przyczyną takich plamień jest ciąża. W okresie między 6. a 12. dniu po zapłodnieniu, czyli akurat w terminie spodziewanej menstruacji pojawia się czasem tzw. plamienie implantacyjne, które związane jest z zagnieżdżeniem się zarodka w macicy. Dzień dobry, od kilku dni nurtuje mnie kwestia ciałka żółtego w jajniku. W 30 dniu cyklu miałam usg które wykazało obecność ciałka żółtego w jajniku. Współżyłam około 48 godzin po tym. Dziś jest dla mnie trzydziesty ósmy dzień cyklu. Mam wątpliwości, czy mogę być w ciąży? Na pewno nie wolno się przemęczać. Po transferze generalnie zaleca się raczej oszczędny tryb życia. Kobieta nie powinna wykonywać żadnych forsownych ćwiczeń i skomplikowanych prac domowych. Jeśli do tej pory byłaś mało aktywna fizycznie, a teraz pomyślałaś, czy nie zacząć uprawiać jakiegoś sportu, to nie jest to najlepszy Goście. Napisano Październik 4, 2014. Witam. Otóż @miałam 22 września i mam co 26-28 dni. Wczoraj czyli 3 października kochałam się z moim chłopakiem i doszedł we mnie a z wyliczeń Plamienie podczas owulacji przeważnie jest normalnym zjawiskiem, które wynika ze zmiany stężenia estrogenów. Doświadcza go ok. 4-5% miesiączkujących kobiet. Powodem plamienia w czasie owulacji są zmiany hormonalne. Przed uwolnieniem komórki jajowej przez jajnik stale rośnie poziom estrogenów, po czym zaczyna spadać, a wzrasta Jest stosowany w dawkach ustalanych indywidualnie wg zapotrzebowania i uzyskanego efektu. Zaburzenia cyklu miesiączkowego i zespół napięcia przedmiesiączkowego: s.l. 50 mg 3–4 ×/d lub dopochwowo 25–50 mg 2 ×/d przez 10–12 dni w 2. fazie cyklu miesiączkowego; leczenie należy kontynuować przez 3–6 kolejnych cykli. Wynik badania bHCG 15 dni po stosunku – odpowiada Lek. Katarzyna Szymczak. Zbyt wczesne badanie BHCG – odpowiada Lek. Marta Gryszkiewicz. Wiarygodność testu bHCG w 30. dniu cyklu – odpowiada Dr n. med. Bogdan Ostrowski. Poziom BHCG w 27. dniu cyklu – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska. Spadek bhcg a ciąża – odpowiada Lek. 3n6n. Tak, jest takie prawdopodobieństwo. Pamiętaj ze owulacja może się przesunąć, dlatego by wiedzieć kiedy jest możliwość zapłodnienia staraj sie na bieżąco wyznaczać fazy swojego cyklu. Jesli masz z tym kłopot zawsze możesz skorzystać z mikroskopu owulacyjnego. To bardzo fajne, proste urządzenie na ślinę. Z własnego doświadczenia polecam Afrodytę. Cytuj 1.–5. tydzień ciąży Po jajeczkowaniu (komórka jajowa jest zdolna do zapłodnienia maksymalnie do 24 godzin od owulacji, potem obumiera) następuje połączenie komórki jajowej (największej komórki w organizmie człowieka, którą można dostrzec gołym okiem) z pojedynczym plemnikiem (w zapłodnieniu bierze bezpośredni udział więcej plemników, ale tylko jeden z nich wnika do komórki jajowej; do jajowodu, miejsca zapłodnienia, dociera tylko kilkaset plemników). W tym momencie zdeterminowane zostają praktycznie wszystkie cechy nowo powstałego człowieka. Zygota (tak nazywa się to stadium rozwoju) wyposażona jest we wszystkie mechanizmy, które pozwolą na rozwój nie tylko w łonie matki, ale również po urodzeniu. Po około 7 dniach od zapłodnienia (ok. 21 dniach od pierwszego dnia pierwszej miesiączki), po dokonaniu się kilkunastu podziałów komórkowych, rozpoczyna się proces implantacji, czyli zagnieżdżenia się blastocysty (kolejny termin embriologiczny, określający etap rozwoju człowieka), który kończy się po około 5–6 dniach. W tym okresie u niektórych kobiet pojawia się krwawienie lub plamienie (brązowawa lub różowawa wydzielina), sugerujące rozpoczęcie się kolejnej miesiączki, co może spowodować niewłaściwe obliczenie czasu trwania ciąży. Blastocysta zagłębia się (wnika) w przygotowaną odpowiednio błonę śluzową macicy (nie „pływa” swobodnie w jamie macicy). Po zagnieżdżeniu się następuje jej dalszy szybki rozwój i różnicowanie się na dwie główne części: z jednej powstanie właściwy zarodek (płód, dziecko), z drugiej rozwinie się łożysko, narząd odpowiedzialny za odżywianie płodu. W obrębie zarodka dochodzi do szybkiego kształtowania się poszczególnych narządów. Badanie USG. Około 33.–35. dnia ciąży w badaniu ultrasonograficznym można zobaczyć pęcherzyk ciążowy, czyli małą okrągławą strukturę wypełnioną płynem, o średnicy kilku milimetrów. Jest to pierwszy obraz dokumentujący ciążę wewnątrzmaciczną. W kolejnych dniach w pęcherzyku ciążowym pojawia się pęcherzyk żółtkowy, do którego ściśle przylega zarodek. Ryc. 1. 6.–7. tydzień ciąży Zarodek otoczony jest już płynem owodniowym (ściany jamy, w której rozwija się zarodek, stanowi owodnia), który zapewni mu ochronę przed urazami. Już na przełomie 5. i 6. tygodnia ciąży (najwcześniej od 37. dnia, a stale od 40. dnia) możliwe jest uwidocznienie w badaniu ultrasonograficznym aktywności skurczowej serca. Słychać również jego pracę. Serce bije w tym czasie około 115 razy na minutę. Przed porodem uderzy jeszcze około 54 mln razy. Szybko rozwija się mózg – pojawiają się półkule mózgowe, stopniowo stając się największą częścią mózgu. Powstają zalążki kończyn górnych i dolnych. Skóra jest jeszcze przezroczysta. Długość zarodka wynosi 4 mm. 8. tydzień ciąży Zewnętrzny wygląd zarodka zmienia się coraz szybciej, czemu towarzyszy szybki rozwój mózgu, zwłaszcza półkul mózgowych. Zarodek zaczyna poruszać się spontanicznie i odruchowo (pierwsze ruchy ciała zarodka odzwierciedlające czynność układu nerwowego zdołano zaobserwować w badaniu USG już w 50. dniu ciąży). Ucho zewnętrzne zaczyna nabierać kształtów. Część jelita czasowo przesuwa się do przodu, w stronę pępowiny, i tworzy fizjologiczną przepuklinę jelitową. Wyraźnie widoczne są już łokcie, zaczynają się oddzielać palce i obserwuje się ruchy dłoni. Rozpoczyna się tworzenie kości, najpierw obojczyka oraz kości górnej i dolnej szczęki. 9. tydzień ciąży Widoczne są ruchy nóg. Serce, niemal w pełni dojrzałe, uderza teraz ponad 160 razy na minutę, można zarejestrować jego aktywność elektryczną. Pod koniec tego tygodnia widoczne są jajniki (u płodów płci żeńskiej) oraz pigment w siatkówce oka; szybko rozwijają się powieki. Powstały stawy kolanowe, a palce u rąk są już oddzielone. Dłonie mogą się już wzajemnie dotykać, podobnie jak stopy. Zaobserwowano także czkawkę. W 9. tygodniu ciąży zarodek mierzy 16 mm. 10. tydzień ciąży Mózg jest już bardzo złożonym narządem. Jego wzrost postępuje w bardzo szybkim tempie. Pod koniec 10. tygodnia 75% zarodków wykazuje dominację prawej ręki (u pozostałych w równym stopniu występuje dominacja lewej lub oburęczność). Aktywność ruchowa płodu jest coraz większa. Można już zaobserwować ruchy obrotowe głowy, prostowanie szyi oraz dotykanie dłonią twarzy. Pomiędzy końcem 9. i 10. tygodnia górne i dolne powieki zaczynają szybko zakrywać oczy, łącząc się częściowo ze sobą. Widoczne są ruchy oddechowe zarodka. Nerki produkują już mocz, który wydalany jest do płynu owodniowego. U męskich zarodków rozwijają się jądra, które zaczynają produkować i uwalniać testosteron. Pojawia się owłosienie na głowie i łukach brwiowych. Zarodek mierzy około 30 mm. Tu kończy się okres embrionalny, a zaczyna okres płodowy, trwający aż do narodzin dziecka. W okresie embrionalnym z jednej komórki powstało blisko miliard komórek, tworzących ponad 4000 różnych struktur anatomicznych. 11. tydzień ciąży Prawie wszystkie układy narządowe są już rozwinięte i wykonują swoją czynność. Gromadzi się coraz więcej płynu owodniowego. Widoczne są ruchy jelit. Pojawia się odruch ssania kciuka, a płód może już połykać płyn owodniowy. Palce u rąk są wykształcone, a dłoń ma już zdolność chwytania przedmiotów. Płód porusza głową do przodu i do tyłu, otwiera i zamyka usta, porusza językiem, wzdycha i przeciąga się. Powieki są zupełnie zamknięte. W krtani pojawiają się więzadła głosowe, zwiastujące początek rozwoju strun głosowych. Zewnętrzne narządy płciowe zaczynają się różnicować na męskie lub żeńskie. Płód ma 40–42 mm długości. 12. tydzień ciąży Szybko zwiększa się masa ciała (o ok. 75%). Płód ziewa i często otwiera oraz zamyka usta. Większość płodów ssie prawy kciuk. Jelita powracają do jamy brzusznej. Trwa proces kostnienia większości kości. Rozwijają się paznokcie u rąk i stóp. Pod koniec tego tygodnia wykształcone zostaną linie papilarne, niepowtarzalny znak indentyfikacyjny na całe życie. Długość ciała płodu wynosi 60–65 mm. Ryc. 2. Czytaj dalej: Od 13. do 40. tygodnia ciąży >> Piśmiennictwo: 1. Cunningham Gant Leveno Gilstrap Hauth Wenstrom Wiliams obstetrics. Mc Graw-Hill Comp., 2001 2. Bartel H.: Embriologia kliniczna. PZWL, Warszawa 2009. 3. 4. Harms i wsp.: Pregnancy week by week. http://www. W przebiegu prawidłowego cyklu miesiączkowego dochodzi do owulacji (jajeczkowania), czyli uwolnienia z jajnika komórki jajowej gotowej do zapłodnienia. Jeżeli połączy się ona z plemnikiem, rozwinie się zarodek, co daje początek ciąży. Jajeczkowanie zachodzi pod kontrolą hormonów przysadki i estrogenów. Objawy, które mogą świadczyć o występowaniu cyklu bezowulacyjnego, to brak miesiączki, zbyt częste lub rzadkie krwawienia oraz plamienie. Mogą one wynikać z różnych przyczyn. Dowiedz się więcej, czym jest cykl bezowulacyjny oraz jak można go rozpoznać. Jak przebiega prawidłowy cykl miesiączkowy? W przebiegu cyklu miesiączkowego, czyli płciowego, zachodzą regularne zmiany, które dotyczą budowy oraz funkcji jajników, macicy i pochwy. Cały proces przebiega pod kontrolą hormonów wydzielanych przez przysadkę mózgową – folikulotropowego (FSH) i lutealnego (LH) – oraz przez jajniki – estrogenów i progesteronu. Długość trwania cyklu miesiączkowego może zmieniać się w zależności od wieku czy etapu dojrzewania płciowego. U kobiety w okresie rozrodczym zwykle trwa między 21 a 32 dni, a średnio jest to 28 dni. W fazie pierwszej cyklu miesiączkowego, czyli folikularnej, we krwi wzrasta stężenie hormonu folikulotropowego, co pobudza wzrost pęcherzyka Graafa w jajniku. Gonady wydzielają także estrogen, który powoduje zagęszczenie śluzu w macicy i zmienia środowisko pochwy. Następnie wzrasta stężenie hormonu lutealnego we krwi, co sprawia, że dochodzi do pęknięcia pęcherzyka, czyli owulacji (jajeczkowania). Uwolniona komórka jajowa przechodzi wówczas do jajowodu, gdzie może zostać zapłodniona przez plemnik w ciągu 24 godzin. Druga faza cyklu jajnikowego jest określana jako przedmiesiączkowa lub lutealna. Wówczas pod wpływem hormonu lutealnego pęknięty pęcherzyk Graafa przekształca się w ciałko żółte. Ma ono za zadanie wydzielać progesteron, czyli hormon, który umożliwia podtrzymanie ewentualnej ciąży. Jak przebiega prawidłowa miesiączka? Cykl miesiączkowy zależy od wielu okoliczności, od wieku, ogólnego stanu zdrowia, przyjmowanych leków i działania hormonów. Równowaga procesów w organizmie kobiety może zostać zaburzona także przez czynniki zewnętrzne, np. występowanie sytuacji stresowych. Fizjologicznie krwawienie miesiączkowe powinno trwać około 3–4 dni. Podczas menstruacji kobieta traci zwykle od 30 do 80 ml krwi. Warto jednak pamiętać, że krwawienia u nastolatek oraz kobiet w wieku okołomenopauzalnym mogą występować nieregularnie i być bardziej lub mniej obfite. Wówczas odstępstwa od normy w tym zakresie nie są powodem do niepokoju. Co to jest cykl bezowulacyjny? Cykl miesiączkowy, w którego przebiegu nie występuje etap jajeczkowania, jest określany jako cykl bezowulacyjny. Nie dochodzi wówczas do uwolnienia komórki jajowej z dojrzałego pęcherzyka Graafa w jajniku. Do zapłodnienia dochodzi w bańce jajowodu. Proces polega na połączeniu komórki jajowej i jednego z plemników, który znajduje się w układzie rodnym kobiety podczas owulacji. W wyniku zapłodnienia powstaje zygota, która następnie podlega wielu podziałom i przekształca się w zarodek. W tym mechanizmie zaburzenia na etapie owulacji znacznie utrudniają, a nawet mogą uniemożliwiać, uzyskanie ciąży. Kiedy występuje cykl bezowulacyjny? Cykle bezowulacyjne mogą występować fizjologicznie u dziewczynek krótko po pierwszej miesiączce, czyli menarche, oraz w okresie okołomenopauzalnym. Jeżeli natomiast pojawiają się u dorosłych miesiączkujący kobiet, ich obecność powinna wzbudzić czujność. Mogą bowiem towarzyszyć niektórym zaburzeniom czynności układu rozrodczego, np. zespołowi policystycznych jajników. Fizjologiczne cykle bezowulacyjne Cykle miesiączkowe w okresie pokwitania zwykle przebiegają bez etapu jajeczkowania. Owulacja pojawia się szybciej u dziewczynek, które zaczęły wcześnie dojrzewać płciowo. Zwykle po upływie około 3 lat po menarche większość cykli miesiączkowych ulega normalizacji. U niektórych dziewczynek okres ten może wydłużyć się nawet do 6 lat. Krwawienia miesiączkowe u nastolatek w przebiegu cykli bezowulacyjnych mogą występować pod postacią: polymenorrhoea, czyli częstego miesiączkowania, gdy cykl trwa krócej niż 22 dni;metrorrhagia iuvenilis, tzw. krwawienie młodocianych, w którego przebiegu pojawiają się nieregularne, nawracające krwawienia, które mogą trwać ponad 10 dni. Występuje wówczas niecykliczne, a często niespodziewane, złuszczanie rozpulchnionej i pogrubiałej błony śluzowej macicy, czyli endometrium. Proces ten zachodzi, kiedy we krwi wzrasta stężenie estrogenów. Krwawienie acykliczne może pojawiać się także, gdy endometrium nie złuszcza się całkowicie podczas menstruacji. Dochodzi wówczas do stopniowego rozrostu błony śluzowej macicy przez mniej więcej 3 miesiące, co prowadzi do zahamowania miesiączki. Po tym czasie następuje powolne złuszczanie endometrium;oligomenorrhoea, kiedy cykl miesiączkowy trwa dłużej niż 34 dni, a krwawienie przyjmuje postać plamienia. Rzadkie miesiączki nie wymagają leczenia, jeżeli normują się po pewnym czasie, nie są bardzo obfite i nie towarzyszą im inne objawy, np. nadmierne owłosienie. U kobiet w okresie okołomenopauzalnym cykle bezowulacyjne mogą przeplatać się z prawidłowymi. Zwykle dochodzi wówczas do zaburzenia równowagi hormonalnej, która prowadzi do przekwitania. Nieprawidłowe cykle bezowulacyjne Po 2–3 latach od pierwszej menstruacji krwawienia powinny występować regularnie. Cykl miesiączkowy zwykle przebiega już wówczas według ustalonego porządku i obejmuje wszystkie fazy. Z tego powodu jakiekolwiek zaburzenia tego procesu powinny wzbudzić czujność pacjentki i lekarza. Styl życia i niektóre stany mogą sprzyjać występowaniu cykli bezowulacyjnych. Zaburzenia miesiączkowania częściej obserwujemy u kobiet, które: uprawiają sport zawodowo lub rekreacyjnie, ale decydują się na intensywne treningi;pracują fizycznie;są narażone na niektóre substancje chemiczne, np. tlenek etylenu;stosują źle zbilansowaną dietę, która może prowadzić do nadwagi, otyłości lub zbyt niskiej masy ciała;żyją w przewlekłym stresie. Cykle bezowulacyjne towarzyszą niektórym chorobom, takim jak: zespół policystycznych jajników (PCOS) – w przebiegu tego zaburzenia w obrębie gonad występują liczne torbiele pęcherzykowe, które wytwarzają dodatkowe androgeny i estrogeny. Pierwsze objawy pojawiają się zwykle u dziewczynek i młodych kobiet krótko po rozpoczęciu miesiączkowania, np.: skąpe krwawienia, nadmierne owłosienie, trudności z zajściem w ciążę, otyłość i oporność na insulinę;inne zaburzenia budowy i pracy jajników, np.: torbiele, włókniaki, zapalenie narządów miednicy mniejszej i zmiany nowotworowe;choroby tarczycy, np. niedoczynność;niewłaściwe wydzielanie hormonów przez przysadkę mózgową, w tym nadmiar prolaktyny, który może wywołać dysfunkcję gonad i zanik miesiączki;zbyt wysoki poziom androgenów, czyli męskich hormonów płciowych;zaburzenia nerwicowe i depresja. Jakie mogą być objawy cyklu bezowulacyjnego? Regularna i uważna obserwacja własnego ciała przez kobietę umożliwia wczesne wykrycie niepokojących zmian. Do objawów, które mogą sugerować występowanie cyklu bezowulacyjnego, należą brak większej ochoty na współżycie w okolicach owulacji;nieregularne cykle miesiączkowe;brak bólu owulacyjnego, który zwykle lokalizuje się w podbrzuszu;stała temperatura ciała przez całą długość cyklu (podczas owulacji powinna być wyższa o około 0,5 stopnia Celsjusza);brak zmiany konsystencji, gęstości i koloru śluzu (w trakcie jajeczkowania jest on zwykle rzadszy i bardziej przezroczysty). Jak rozpoznać cykle bezowulacyjne? Jeżeli kobieta zaobserwuje u siebie nieregularne lub nieprawidłowe krwawienia miesięczne, ma trudności z zajściem w ciążę czy niepokoją ją inne objawy, które mogą towarzyszyć cyklom bezowulacyjnym, powinna zgłosić się na konsultację do ginekologa. Specjalista przeprowadzi dokładne badanie i zleci dodatkowe testy, na podstawie których zdecyduje o wprowadzeniu skutecznego leczenia. Autor: Monika Nowakowska Weryfikacja merytoryczna: lek. Agnieszka Żędzian Bibliografia P. Gajewski i in., Interna Szczeklika, Medycyna Praktyczna, Kraków 2017, s. 1389– Jarząbek-Bielecka i in., Problem zaburzeń miesiączkowania u dziewcząt, „Endokrynologia Pediatryczna” 2019, t. 18, nr 1, s. 23− Kumar i in., Robbins. Patologia, tłum. Olszewski, Edra Urban & Partner, Wrocław 2019, s. Makowiec-Dąbrowska i in., Zaburzenia cyklu miesięcznego. Czy jest to problem, którym powinien się interesować lekarz służby medycyny pracy?, „Medycyna Pracy” 2004, nr 55, s. 161− Takemoto, Beharry, What’s normal? Accurately and e9 ciently assessing menstrual function, „Pediatric Annals” 2015, nr 44, s. 213– Bobin, A. Malinowski, Endometrial hyperplasias – diagnosis and treatment,„Przegląd Menopauzalny” 2007, t. 11, nr 4, s. 212–219.